केबा लिच्छाला दुइ च्याबारि ङा
पशुपति निला । 
खाइमागि योना भजनहेन्से म्हुनाला आरतीदोना च्याबारि स्याप्ला ।
भिडभाड थेन कोलाहल छ्याम छ्याम ङाइ एकान्त थेन शान्त नोन छोर्ला ।
ङाइ चुरि क्योलोलो केबा लाइनु आम्राङ । 
तासाइ ह्राङन्हाङ्रि ल्होलो सेमला लाइनुजुगु केचिचिला । 
ह्राङ्तेन छ्याम सेमताम लाबाकेन लामा ङाइ फेबा थेन नुप्बा केवा म्राङ्ला । 
चुरि श्रद्धाला भक्ति स्याप्ला, सेमसन्तुष्टि स्याप्ला । 
कोन्ज्योसोमदा पिन्चिबा थुजेछेला भाव 
थेन, कोन्ज्योसोमते बोमो खासि पिन्चिबा लेबाफेबा स्याप्ला । 
तिगाचा आयाङ बिसे ङाइ चुरि । 
ङाइ चुरि ब्रिबाकेन लाबा राप स्याप्ला, 
आब्रिना क्रोसिकेन निबा काव्य थेन खण्डकाव्य स्याप्ला । 
आनुप्बा चेगाइ थेन सृष्टिला सन्तुलन म्राङ्ला । 
चुरि ङाइ पशु जीव म्राङ्ला म्हि अजिव म्राङ्ला । 
बु प्राणी पार्थिव म्राङ्ला । 
तिगाचा आम्राङ बिस ङाइ चुरि । 
चुरि ङा ताम पाङ्बा म्हि, आथेबा कोन्ज्योसोम । 
शुन्य शिव थेन आगोबा जीव म्राङ्ला !
ओम ङा सेमदा सान्त्वना पिन्बान
ह्राङ्दा चुला ख्राङ्ला ख्वाइबा ह्राङ्ला बु म्राङ्ला । 
(छिगला अर्थः केबा– जन्म, लिच्छा– पश्चत्, च्याबारि– नियाल्न, स्याप्ला– भ्याउँछु, छोर्ला– महसुस गर्छु, सेमताम– आत्मसंवाद, फेबा– उदाएको, नुप्बा– अस्ताएको, केवा– जीवन, स्याप्ला– भेट्छु, आनुप्बा– अनन्त, बु– प्राण, ख्वाइबा– आलिङ्गन ।)

दोःबा : यकिना अगाध