खाचिबाइ दुइरि आफन्ति नोन चाबा मुबा म्हि बिसि ङोसेमुबा । थे दुइरि क्योङ्नोन म्हिजुगु आफन्तिला ङामला ह्रो दोबा बाङ लामुबा ।

तिरेकुनु गिक्खे म्हिसे थेदा ङ्योइजि, ‘नसरुद्दिन, ह्राङ्ला ह्रो कादे मुला ? थेन्दा ह्राङ्से ज्याबारि खाम्ला ?’

अहँ आखाम बिबा संकेतरि थोबो ह्योङ्बान आफन्तिसे पाङ्जि, ‘ज्यातोबा रो ? दाते चु सम्भव आरे । लिच्छा ङातेन काउडिगि सुताइ आता, थे दुइरि बिसाम तिक्खुरिन ज्याबारि खाम्ला ।’

दोःबा : यकिना अगाध