‘कोला !, खेत्परि ङ्यु’, अप क्रिङचि ।

‘ङ अङि’, फुर्जोमचे पङचि ।

‘सुङ ताप ?’ पङप थ्यापलम अपचे ग्रम्बरि ग्यङपिन्नेम ।

फुर्जोम क्राजिम टिचि । अपचे अमत कोला दुल्जिम थेन अखमल बि बराचि ।

‘या यित अखम्पल । ह्रङतिङ च्योच्यो तपे जमेत तोचिम तेपा ङ्हच्छेङ तच्यो ?’, दिम न्हङचे अम क्रिङ्युचि ।

अप कुरिल्या टिचि । अम म्हुतुक्प तिप्चि ।

‘जमे नचि वा ता तचि अङ्योत्नल्या अच्जम्पे खम्प बेम्पलतङ...’, अप नम्सरि डोङचि ।

अमचे फुर्जोमकि ग्रम्ब च्याचि । थक्राको बि सेन्चि । असेम ङ्योत्प तिप्चि, ‘तले अङ खेत्परि अङिनल्या टिपल । ताय तचि व्हि ?’ अमचे ङ्योत्मम फुर्जोम पेत्प छोर्नेम । स्यत्ल व्हि असेत्ल म्हेन्डिपरि अमचे पङो अङ थलोङो पङजिम म्रप दुङचि ।

अमत फुर्जोमचे स्यत्प तिप्चि ।

फुर्जोम ख्यत्परि ज्यबनो मुपल । सेपख्याप ओसेम म्हिलि ता छङ्मोन ज्यपल । थेम्मात इङलिस, नेपालि, ज्यर्ति गि खपल ।

‘नाम के हो ?’, खपे कुनानो थेत मिन ङ्योत्चि ।

‘फुर्जोम तामाङ ।’

‘हैट ! के पाखे नाम राखेको ? ऐश्वर्य राख ।’, मास्टरचे पङचि ।

थे कुटिल्या टिचि । न्हम्स्योदङ थेत ऐश्वर्य पङप तिप्चि । ग्रामर लोप्पे ङ्युङल्या या छुचि । यसरि नि पङजिम गो छुचि । गोलेल्या सरचे थेत पेत्न स्हेङप तिप्चि । ख्यामम ‘मेरो बुढी पनि तिमी जस्तै छे’ पङजि । ख्यामम ‘मेरो बुढीको नाम पनि ऐश्वर्य हो’ पङजि । तिरेत प्राक्टिकलरि काकर काकरल्या ङिपे बेलोरि सरचे फुर्जोमत च्योक्पिन्चि । थे डोङ्युचि । लिग्यम सरचे बराचि । ङ्योत्पल ताय नो असेपलिम बि बराचि ।

फुर्जोमत छि सिङरि ङिपरि नो लोङप छोर्चि । छरोम्हात, ‘ऐश्वर्य त मेरी हो अस्ति हामी दिनभरि जंगलमा घुम्यौ’ पङपिन्नेम । गि ङ्हि तमम लोप्खाङरि थ्यानेम । हुचु पेतचे खेत्परि अङि पङपलिम ।

थे तम बुत्मम अमचे स क्रेम्चि । ‘थेत ङ्हेप्जिम तो अखम्सम ङ चु नम्सइ यि अथुङ’ पङ्चि । फुर्जोम लोङजिम अमत पङचि, ‘अम ङत दङा हुचु सरचे दिङिरि दिमटि युजिम..’ पङन पङन फुर्जोम क्राचि अमचे तम गोचि । ‘ए’ पङजिम अपत फोन स्हेङचि । ‘खन, चुटि ग्योन अङबयु, जमेकि पोर म्लानेम !’

फुर्जोमकि अम आमा समुहकि चोहो नो हिन्प । थे योक्को डिपे अमकोला यिन्प । बोमो ह्रप्पे बिसेम नम्सप नो लोङप । अपत तम जम्मा सेत्जिम चौकिरि पित्चि । ह्रङकि ह्रोम्हातिङ सल्लाह स्यङपरि ङ्होत्चि । जम्माचे चुङजिम तोस्या पङचि । सल्लाह स्यङडिन स्यङडिन असइ साप खचि । असइ लोप्खाङरि अङिनल्या अमम्हाचे चुङबस्या सल्लाह तचि । अपम्हाचे छ्योङसम चुङस्या तचि ।

तेपाक्योर सर चुङबचि अमम्हाचे । बोर्कोचे या ङ्हेप्चिम बचि । असइ म्रङमम सरचे, ‘मलाइ किन यस्तो गर्याृ सर ? हेर्नुस, कस्तो नियम यहाँ ?’ असइचे फुर्जोमचे ब्रिपे निवेदन ङोन्चि । ‘सर तपाइले आत्मसमर्पण गर्नुस् ।’ हुचु म्रङमम हेडसरचे चु ब्यु तल पङचि । लिग्यम फुर्जोमचे ह्रङकि तम थेन्चि । अमचे यौन दुराचार सम्मइ बात सेत्मम सरकि या ङ्हि फ्या तचि, ‘मलाइ माफ गर्नुस् ।’ पङचि । असइचे ‘अब जे गर्छ अदालतले गर्छ’ पङजिम बोर्चि । हेडसरचे फुर्जोमत ‘थुचेछे !’ पङचि ।

फुर्जोमचे थे तम स्यत्पबि तिन्हम्स्यो दोना म्रिङकोला लोप्बोनम्हा लोप्खाङरि ढुक्कल्या ङ्यिखम्डिप ।
 (रङगे बोम्बो राप पोप ग्याम)